Waar is Tante Juud nou Mamma?

Het is vrijdag middag half drie en Marcus is wakker. Hij loopt zijn bedje uit en vraagt waar is tante Juud nou mamma? Die is weer naar huis toe met het vliegtuig antwoord ik. Oh dat is echt heel jammer zegt mijn tweejarige met een sip gezicht. 

De afgelopen twee weken waren heel erg gezellig. Mijn lieve vriendinnetje Judith was naar Shanghai gekomen. Wat was het fijn om haar weer even om mij heen te hebben, haar mijn thuis te laten zien en gezellig samen leuke dingen doen.

In de eerste week zijn we samen met de kindjes naar Phuket gevlogen. Onze heenreis die onverwachts 26 uur duurde i.p.v. 5 zullen we nooit meer vergeten. We moesten een noodlanding maken op het lokale Chinese vliegveld He Fei en daar hebben we 13 uur gewacht op de volgende vlucht zonder fatsoenlijk eten, drinken, luiers en babyvoeding. Maar we waren een super team. Terwijl ik zo goed mogelijk probeerde om dingen te regelen, lette Judith op de kinderen. Eindeloos verstoppertje spelen met Marcus en achter Alexander aan die de hele terminal door tijgerde. Goed voor de weerstand dacht ik maar. Maar gelukkig vlogen we dan eindelijk om 18:00 naar Phuket. Judith met Alexander op rij 2 en ik met Marcus op rij 35. Verre van ideaal maar elk haf uur stuurde ik een stewardess naar voren om te kijken hoe het ging. Trots op mijn vriendin die geen kinderen heeft en nog nooit had gevlogen met een baby, trots op mijn kinderen dat ze zo lang zo lief waren geweest en toch ook wel trots op mijzelf dat ik mijn mannetje stond tussen allemaal boze Chinezen.

Onze vakantie was heerlijk. Een privé zwembad aan het huisje met prachtig uitzicht, een restaurant waar we heerlijk konden eten en hele lieve mensen op het resort. De eerste drie dagen hebben we niets anders gedaan dan zwemmen en bijkomen van onze reis. Donderdagochtend zijn we naar een olifanten sanctuary gegaan waar (bejaarde) olifanten een rustig leven leiden. Daar hebben we de olifanten bananen en watermeloen gevoerd. Bijna ook Judiths hand maar gelukkig ging het precies goed. Marcus vond het wel een beetje spannend maar toen ik even niet keek en mij weer omdraaide zag ik dat een medewerker hem had opgetild en dat Marcus de olifant een banaan gaf. Helemaal trots op zichzelf. Marcus did it mamma, Marcus did it Tante Juud!

De dag daarna hadden we een chauffeur gehuurd en die reed ons naar de Big Buddha. Daar was het uitzicht echt prachtig en de Buddha was indrukwekkend. Ook waren er kleine winkeltjes en verkochten ze er ijsjes. Dat had Marcus natuurlijk gezien, klein ijsmonster is het en heeft hij twee ijsjes gegeten. Eigenlijk meer want ja je moet die van Mamma en Tante Juud natuurlijk ook proeven. Daarna zijn we naar een klein strandje gereden. Heerlijk rustig was het daar en Marcus vond het zwemmen in de zee geweldig. Alleen dat zand was wel een dingetje. Of ik het weg kon halen…..Dus na anderhalf uur zijn we weer lekker naar ons huisje gereden.

De laatste dag hadden we een late vlucht en we konden nog in ons huisje blijven dus weer lekker de hele dag gezwommen. Helaas verliep de terugvlucht niet vlekkeloos. Ze kregen ons niet ingecheckt en toen we uiteindelijk net op tijd bij de gate waren was het daar 1 grote chaos omdat de vorige vlucht ook vertraagd was. Natuurlijk poepte Alexander zichzelf en Judith ook nog helemaal onder en kon ik de schone romper niet meer op tijd vinden maar ach op een gegeven moment ruik je het niet meer.... In ieder geval vliegen we nooit meer met deze maatschappij!

De week in Shanghai was ook heerlijk. Marcus en Alexander speelden veel met Tante Juud en samen hebben we veel mooie dingen gezien en ik ben voor het eerst alleen in de metro gegaan (met Judith dan). Ik durfde dat nog steeds niet goed maar ja als je wat wilt laten zien van de stad waarin je woont moet je wel. 

De dagen zijn voorbij gevlogen, helaas. De kinderen hebben genoten van Tante Juud en ik van mijn lieve vriendinnetje. Nu mis ik haar en Nederland even extra. Maar dat hoort erbij en is het moeilijke van het expat leven. Ik heb het hier fijn maar ik mis familie en vrienden soms wel. Soms wil ik dat ik van de twee plekken even 1 plek kan maken. Waarbij ik iedereen even kan zien en vasthouden. Maar dat gaat niet dus moet ik even wachten tot februari. Dan gaan we weer even naar Nederland. Voor nu ga ik lekker nagenieten van de heerlijke twee weken die we hebben gehad. En volgende week weer genieten van het heerlijke weer hier, mijn kindjes en het zwembad.