Geluk zit in de kleine dingen

Het is dinsdagochtend en ik zit met een kopje thee en met Maltesers aan tafel. Nu zul je misschien denken dat is toch helemaal niet zo bijzonder, maar ja dat is het hier wel. Ik ben echt gek op blauwe M&M's maar die smaken hier dus gewoon anders (hoe durven ze) en Maltesers maar die kon ik steeds niet vinden. Nu is er een nieuwe Aldi winkel geopend bij mij in de buurt en daar was ik van de week. Ik was net een klein kind in een snoepwinkel. Kaas, muesli, pretzels, deo, scheerschuim, schoonmaakmiddelen in het Engels zodat je weet waarvoor het is, wattenschijfjes, koffiebonen, jam, chips met gewone smaken en nog veel meer gewone westerse dingen. Ik moest zelfs dingen terugleggen want ik was op de fiets en ik had het achterzitje niet op mijn fiets dus ik kon niet te veel meenemen. Maar wat kan ik blij worden van deze simpele dingen dacht ik op de fiets terug. Lekker in het zonnetje fietste ik door Shanghai met mijn buit van de Aldi, aan de prijs dacht ik maar even niet want ook bij de Aldi zijn deze simpele dingen nog steeds best prijzig.

Ook vanmorgen werd ik helemaal blij wakker. Marcus kwam onze kamer binnen, handjes vol met knuffels en 2 drinkbekers en kruipt bij ons in bed. Hij geeft ieder van ons een knuffel en een drinkbeker en kijkt ons verliefd aan, wat wil je nu nog meer? Nou dacht Alexander ik wil er ook bij dus die kwam er gezellig bij maar dan is het bed wel echt te vol en zegt Marcus gewoon heel leuk tegen me, jij moet opstaan mamma, jij moet uit bed. Nou lekker dan.

Gisteren fietste ik met Carter en Ella naar hun huis om daar te gaan spelen met Marcus. Carter en ik ieder met een eigenwijze peuter achterop de fiets en keihard de wielen van de bus zingen. Wat hadden we een bekijks en dacht ik wat is het toch fijn dat dit kan. Ik woon gewoon in Shanghai (dat denk ik echt nog best vaak) en fiets nu zingend door die miljoenenstad met 2 peuters. Een jaar geleden had ik dit mij echt niet kunnen voorstellen. Net in Shanghai met een dikke buik en onzeker over hoe we het hier zouden hebben en nu een jaar later ken ik redelijk de weg, hebben we een leuke groep vrienden, 2 lieve kinderen en geen dikke buik meer. Want Alexander is gewoon alweer 1 jaar. Ik knipper met mijn ogen en er is gewoon een jaar voorbij. Voor mijn gevoel is hij nog steeds mijn kleine baby maar hij is nu gewoon een kleine ondeugende dreumes. Onderneemt allerlei dingen, speelt het liefste met de dingen van zijn broer die dat helemaal niet leuk vindt, vooral als hij net iets moois heeft gebouwd. Dus met twee traphekjes proberen we dat een beetje te voorkomen.

Maar waar ik echt heel blij van word is mijn echte kerstboom. Ja hier is alles al in de kerstsfeer en zondag heb ik gewoon een echte boom gekocht. Op de scooter werd deze netjes thuisgebracht en heb ik hem versierd met Marcus. Lekker op Taobao nog wat meer lichtjes bijbesteld want mijn kerstspullen staan in de opslag in Nederland. Zo handig dat de doos met tuinspullen per ongeluk hier is gekomen en de doos met kerstspullen in de opslag staat. Maar gelukkig heb ik leuke dingen op Taobao kunnen bestellen en is de boom mooi versierd. Nog even Alexander leren dat hij er niet mag aankomen want die vindt hem ook heel erg mooi.

Ik zal proberen weer wat vaker te schrijven want als ik door mijn foto's ga zie ik de vakantie met mijn ouders die heerlijk was, weekend weg met Maarten zonder kinderen, het sinterklaasfeest dat we hier hebben gevierd, mijn korte vakantie zonder kinderen en nog veel meer maar dat is echt te veel om nu nog over te schrijven. Maar wij vermaken ons hier in ieder geval nog heel erg goed.